دانشجو که بودیم باید 6 طبقه می رفتیم بالا برای هر کلاسی و دوباره بین کلاسها باید 7 طبقه تا زیر زمین میرفتیم که یه چیزی بخوریم و خستگی در کنیم . یه بار با یه اکیپ طبقه ششم دم در کلاس وایساده بودیم و چرت و پرت می گفتیم که یکی از همکلاسی های خانم نفس زنان از پله ها اومد بالا و ما رو هم ندید و عازم پشت بوم شد .
.هیچی دیگه طفلکی بعد مواجه شدن با در فلزی پشت بوم اومد پایین مثلا به روی خودش نیاره ما بهش می خندیم که پاش پیچ خرد و پخش زمین شد.
دیگه واقعا کنترل کردن تو اون زمان سخت بود .دیوار گاز می زدیم.
خو عزیز من اشتباهی رفتی دیگه کلاس گذاشتنت چیه!!!
یه اس فرستادم واسه داییم بعد دو ثانیه همون اس رو مامانم و خالم و پسر خالم برام فرستادن .!
خب چه کاریه آخه دایی جان ؟
همه اس هاتو سند تو عال نکن دیگه...
ای بابا!!!!
من وقتی میرم دم قهوه خونه ها و میبینم توش پُره جوونای هم سن خودمه جیگرم کباب میشه!!!!!!!
خداییش اینقد که از معده و ریه مون کارمیشکیم اگه از مُخمون کار میکشیدیم الان آلمانیا به جای اینکه بزنن تو سرمون ، به خودشون افتخار میکردن که هم نژاد مان!!!
اَه...
جمع کنید بابا!
شورشو در آوردید!
اعصابم خورد شد!
کسی اینجا فندک نداره؟!
کمی دروغ بگو پینوکیو....
دروغ های تو قابل تحمل ترند....
به خاطر کودکی بود و شیطنت...
به خاطر این بود که دنیای آدمها را تجربه نکرده بودی،
که ببینی یک دروغ چه ها میکند....
اینجا آدمها دروغشان به بهای یک زندگی تمام میشود
به بهای یک دل شکستن...
اینجا دروغ ها باعث مرگ عشق و اعتماد میشود...
کمی دروغ بگو...
درون دنیا مهربانی از آن کسانی است که همدیگر راباهر فاصله ای دوست دارند..
فرستنده : فراری
سلامتی اون دسته کنکوری هایی که کتابای تستشون به سقف رسیده...
ولی حتی یه صفحشم تا نخورده و آکه آکه....
اصن غصه نخوریدا
بالاخره یه دانشگاهه درپیت مثه همونی که منو راداد شمارو ورمیداره..
گاه می توان براى یک دوست چند سطر سکوت به یادگار گذاشت
تا او در خلوت خود هر طور که خواست آنرا معنا کند
آدمای دوست داشتنی مثل زمین استهلاک ناپذیرند رفاقت با آنان را گرچه با ارزش ترین دارایی نامشهود ترازنامه م میدانم ولی ثبتشان نمی کنم نه ب خاطر عدم تطابق با استانداردهای حسابداریبخاطر اینکه درترازنامه ی قلبم ب گونه ای ثبت شده اند که هیچ پایان دوره ای مرا مجبور ب بستن حساب آن نمی کند .هفته حسابدار گرامی باد!
دانی که چیست دولت دیدار یار دیدن ؟؟؟ / در کوی او گدایی بر خسروی گزیدن
از جان طمع بریدن آسان بود ولیکن / از دوستان جانی مشکل توان بریدن
من و یاد تو و یک سینه تنگ / شبی تار و سه‌تاری خسته آهنگ
کمی با چشمهایم مهربان باش / مزن ای دوست بر آیینه‌ات سنگ
فدای اون کسی که قلبش تو شصت دستشه وگاهی روی اسم ما ok میکنه !
در حنجره‌ام شور صدا نیست رفیق / یک لحظه دلم ز غم جدا نیست رفیق
بگذار که قصه را به پایان ببرم / آخر غم من یکی دو تا نیست رفیق
ای دوست به خدا دوری تو دشوار است / بی تو از گردش ایام دلم بیزار است
بی تو ای مونس جان ، دل ز غمت می سوزد / دل افسرده ی من طالب یک دیدار است
به اخمت خستگی درمیرود،لبخنــــــد لازم نیستـــــــ،،
کنارسینی چـــــای تو اصلا قنـــــد لازم نیستــــــــ،،
همیشه دوستت دارم-بـــــــــــه خـــــــــــــــــــــــــــدا،امـــا
تو از بس ســاده ای،خوش باوری،سوگنــــــــدلازم نیستــــــ....
زندگانی باهمین شوروهمین شبهاخوش است
باهمین بیش وهمین کمها خوش است
زندگی کردیم وشاکی نیستیم/بر زمین خوردیم وخاکی نیستیم
دور هستیم ازرفیقان ولی غافل از یاد رفیقان نیستیم
اخی یادش بخیر ما دهه شصتیا چه دورانی داشتیم بازی سگا. میکرو. چب پل اهنگ گوش کردنمونم با حال بود همیشه یه خودکار بیک واسه نوار کاستامون کنارمون بود برنامه کودکامون اوشین قربونه همون تلویزیون سیاهو سفیدا واقعا اون وقتا خوش بودیما کسای که موافقن =لایک یادت نره
تو به پاکی عقیقی/مثل دریاها عمیقی
فهمیدی چرا میخوامت؟/اخه بهترین رفیقی
یادش بخیر هر محله ای برا خودش یه اسمی داشت اگرم دروازه هاشون تور داشت و کوچشونم پهن بود لیگ گل کوچیک اونجا برگذار می شد؛چه دورانی داشتیم.
تا تاریکی گل کوچیک میزدیم بعدش قایم موشک؛چه حالی میداد...........
هی ی ی ی ی ی ی ی ی ......
افسوس 